Edward Mizikowski

---

Życiorys

Ukończył Zespół Szkół Zawodowych w Nysie, co było początkiem jego drogi zawodowej. Pracował jako ślusarz w Hucie Warszawa i od września 1980 roku aktywnie angażował się w działalność NSZZ „Solidarność”. W okresie 1980–1981 współpracował z Biurem Interwencji i Mediacji w Regionie Mazowsze.

W grudniu 1981 roku brał udział w strajku w Hucie Warszawa, gdzie był głównym organizatorem „Robotniczego Komitetu Samoobrony Społecznej „Solidarność”. Ten komitet w kwietniu 1982 roku przekształcił się w Międzyzakładowy Robotniczy Komitet Samoobrony Społecznej NSZZ „Solidarność”, a później przyjął nazwę Międzyzakładowy Robotniczy Komitet „Solidarności” (MRKS).

Edward Mizikowski był także redaktorem i wydawcą prasy podziemnej, takiej jak „Głos Wolnego Hutnika”, „Głos Wolnego Robotnika” oraz „CDN – Głos Wolnego Robotnika”. Organizował manifestacje antykomunistyczne w Mazowszu. Niestety, 29 listopada 1982 roku został aresztowany przez Służbę Bezpieczeństwa, a jego wolność ograniczono do 26 lipca 1983, kiedy to został osadzony w więzieniu na Rakowieckiej. Sprawa została zakończona w wyniku amnestii.

W latach 1987–1988 był organizatorem wielu akcji mających na celu obronę więźniów politycznych. 22 sierpnia 1988 zorganizował strajk w Hucie Warszawa, po którym również został aresztowany, a sąd skazał go na miesiąc aresztu. W latach 1982–1989 wielokrotnie był zatrzymywany i karany przez kolegia ds. wykroczeń.

Edward był przeciwnikiem obrad Okrągłego Stołu i aktywnie uczestniczył w akcji bojkotu wyborów 4 czerwca 1989 roku. Współtworzył Niepodległościową Partię „Solidarność” oraz wspierał formacje, takie jak Solidarność 80. Organizował manifestacje przeciwko rządom Tadeusza Mazowieckiego oraz prezydenturze generała Wojciecha Jaruzelskiego.

W 1990 roku zgłosił swoją kandydaturę w wyborach prezydenckich, lecz nie udało mu się zebrać wymaganych 100 tys. podpisów. W latach 90. aktywnie działał w Związku Piłsudczyków oraz Związku Strzeleckim, a podczas wyborów parlamentarnych w 1993 roku bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy Koalicji dla Rzeczypospolitej.

W pierwszych latach lat 90. zajmował się handlem, prowadząc pawilon handlowy i pracując jako sprzedawca na targowisku Wolumen w Warszawie. Następnie zajął się marketingiem bezpośrednim, wykonywał prace dorywcze oraz pracował jako mechanik w warszawskim metrze. Edward Mizikowski był także wychowawcą młodzieży.

Jest autorem kilku tomików poezji, m.in. „Serce i pazury” opublikowanego w 2004 roku oraz „Wybiłem się na Niepodległość” wydanego w 2007 roku. Po zakończeniu swojej drogi życiowej został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 32L-2-29).

Odznaczenia

Edward Mizikowski, w uznaniu swoich wybitnych osiągnięć, otrzymał szereg prestiżowych odznaczeń, które odzwierciedlają jego zaangażowanie w sprawy społeczne oraz demokratyczne przemiany w Polsce. W 2010 roku został uhonorowany Krzyżem Solidarności Walczącej, co stanowi wyraz jego decyzji o aktywnym działaniu na rzecz wolności. Następnie, w 2016 roku, uhonorowano go Krzyżem Wolności i Solidarności oraz Medalem Pro Patria, co potwierdza jego znaczącą rolę w historii kraju.

W 2017 roku, za niezrównane zasługi w promowaniu demokracji oraz za jego wysiłki w działalności zawodowej i społecznej, postanowiono uhonorować Edwarda Mizikowskiego pośmiertnie. Ten wyjątkowy zaszczyt został przyznany przez prezydenta RP Andrzeja Dudę, który wręczył mu Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. To wyróżnienie podkreśla trwały wpływ, jaki wywarł na wydarzenia w Polsce oraz uznanie dla jego poświęcenia i pracy na rzecz ojczyzny.

---

Oceń: Edward Mizikowski

---