Kościół pod wezwaniem św. Antoniego w Nowej Soli jest znaczącym obiektem sakralnym, który odgrywa istotną rolę w lokalnej społeczności. Wzniesiony przez berlińskiego architekta Friedricha Augusta Stülera, został zrealizowany w stylu neoromanizmu, co nadaje mu unikalny charakter architektoniczny.
Akt rozpoczęcia budowy miał miejsce 9 kwietnia 1835 roku, kiedy to położono kamień węgielny. Prace budowlane zostały zakończone cztery lata później, w 1839 roku, co pozwoliło na oddanie kościoła do użytku.
Architektura i wyposażenie
Kościół, który pierwotnie został zbudowany jako ewangelicki, wyróżnia się unikalną architekturą. Wzniesiony z charakterystycznej czerwonej cegły, stanowi jednoprzestrzenną budowlę, której prezbiterium skierowane jest na wschód. Został zaprojektowany na podstawie prostokątnego rzutu, we wnętrzu którego znajduje się półkolista absydę. Od wschodu przylega do niego pięcioboczna zakrystia, a od zachodu zlokalizowana jest ośmioboczna wieża z zegarem.
W wnętrzu kościoła zauważyć można dwukondygnacyjne empory, które wspierane są na solidnych filarach. Elewacje świątyni zachwycają schodkowymi szczytami i bogato zdobionymi gzymsem. Wieża kościoła, licząca sześć kondygnacji, kończy się tarasowym zwieńczeniem.
Warto również zwrócić uwagę na olejny obraz Wniebowstąpienia Chrystusa, będący kopią dzieła Antoniego Allegri, który został ufundowany przez Kronprinza pruskiego. Organy kościoła zostały zbudowane prawdopodobnie przez mistrza Georga Ludwiga Hartiga. W 1839 roku, trzy dzwony zostały odlane przez Puchlera w akordzie d-moll, z czego dwa z nich zostały w 1917 roku skonfiskowane na cele wojskowe. Po tym wydarzeniu nowe dzwony zostały odlane przez Geitnera we Wrocławiu, ale niestety nie oszczędziły ich wojny.
Po II wojnie światowej, w kościele zaczęli pełnić posługę oo. kapucyni. W 1950 roku, dekretem Kurii we Wrocławiu ustanowione zostało parafia pw. św. Antoniego. Wnętrze świątyni zostało dostosowane do katolickiej liturgii. Po renowacji, kościół pw. św. Antoniego otrzymał nową elewację, trzy nowe ołtarze oraz dwa dzwony, które zostały wykonane w odlewni Jana Felsztyńskiego w Przemyślu. Wnętrze uzupełniono nowoczesnymi witrażami zaprojektowanymi przez Marię Powalisz Bardońską z Poznania.
Otoczenie
W obrębie parafii znajduje się istotny zabytek, jakim jest kościółek pw. św. Barbary. Obiekt ten został wzniesiony w 1900 roku przez staroluteran, co nadaje mu unikalny charakter w kontekście kulturowym regionu. Kulturowa wartość tej budowli wynika przede wszystkim z jego architektury, która reprezentuje czysty neogotyk angielski.
W pobliżu kościółka znajduje się klasztor oo. kapucynów, który ulokowany jest w odbudowanym przez zakon szpitalu joannitów powstałym w 1861 roku. Ta lokalizacja podkreśla znaczenie historyczne i duchowe tego miejsca.
Literatura
W literaturze dotyczącej zabytków regionu zielonogórskiego, istotne miejsce zajmuje praca autorstwa Stanisława Kowalskiego.
W swoim dziele, Zabytki województwa zielonogórskiego, Kowalski przedstawia różnorodne aspekty dotyczące architektury i historii tego obszaru.
- Autor: Stanisław Kowalski,
- Tytuł: Zabytki województwa zielonogórskiego,
- Wydawnictwo: Lubuskie Towarzystwo Naukowe,
- Miejsce wydania: Zielona Góra,
- Rok wydania: 1987.
Pozostałe obiekty w kategorii "Kościoły":
Parafia św. Antoniego w Nowej Soli | Parafia św. Michała Archanioła w Nowej Soli | Kościół św. Barbary w Nowej Soli | Kościół św. Michała Archanioła w Nowej SoliOceń: Kościół św. Antoniego w Nowej Soli